Η λαχτάρα, η αγωνία και η χαρά «σημαδεύονται» για μια μητέρα όταν μετά τον τοκετό αντικρίσει το μωρό της, το οποίο ενώ είναι υγιέστατο είχε την ατυχία να γεννηθεί με ένα κόκκινο σημάδι.
Όλες αυτές οι μητέρες, πριν προλάβουν να πουν «ευχαριστώ» στην ευχή «να σας ζήσει», αισθάνονται υπεύθυνες, χωρίς λόγο, να απολογηθούν για ένα σημάδι της φύσης με το οποίο γεννήθηκε το παιδί τους. Ο οίκτος των άλλων και τα λόγια της παρηγοριάς που ακούν από συγγενείς και φίλους είναι μια δύσκολη δοκιμασία που με τον καιρό γίνεται μια εφιαλτική καθημερινή πραγματικότητα.
Τόσο οι τριχοειδικές δυσπλασίες όσο και τα αληθή αιμαγγειώματα είναι συχνές καταστάσεις που παρατηρούνται σε νεογνά και βρέφη. Η ακριβής διάκριση μεταξύ των δύο αυτών κατηγοριών αγγειακών βλαβών είναι σημαντικότατη λόγω των διαφορών ως προς την παθοφυσιολογία και την εξέλιξή τους. Για να επιτευχθεί αυτό απαιτείται εξέταση από εξειδικευμένο δερματολόγο, ώστε να γίνει η επιλογή της κατάλληλης μεθόδου για την αποτελεσματική αντιμετώπιση είτε του αιμαγγειώματος είτε της τριχοειδικής δυσπλασίας με το βέλτιστο τρόπο.
Οι τριχοειδικές δυσπλασίες, οι οποίες διεθνώς αποκαλούνται Port Wine Stains (PWS) είναι πάντοτε παρούσες κατά την γέννηση, δεν φεύγουν εάν δεν γίνει κάποια θεραπευτική παρέμβαση και επομένως κάθε αναμονή για υποχώρηση με την πάροδο του χρόνου είναι μάταιη. Αντίθετα, στην πλειονότητά τους, αποκτούν σκουρότερο χρώμα και πιθανόν κάποια επιφανειακά ογκίδια μετά την ηλικία των 25-30 ετών. Εμφανίζεται σε συχνότητα 0,3% των νεογέννητων και στο 80% των περιπτώσεων προσβάλλεται το πρόσωπο.
Σε ορισμένες περιπτώσεις που οι τριχοειδικές δυσπλασίες παραμένουν αθεράπευτες δημιουργούν υπερτροφία-διόγκωση στην πάσχουσα περιοχή, όπως είναι το κάτω χείλος του στόματος, τα χέρια ή τα πόδια. Συνεπώς, η έγκαιρη αντιμετώπισή τους είναι πολύ σημαντική, τόσο γιατί η θεραπεία επιτυγχάνεται σε πιο σύντομο διάστημα και με μεγαλύτερη επιτυχία ως προς την υποχώρηση της βλάβης, αλλά και διότι προλαμβάνεται η έντονη ψυχολογική επιβάρυνση του παιδιού κατά τη σχολική ηλικία.
Τα επιφανειακά αληθή αιμαγγειώματα ή «φραουλοειδή» αιμαγγειώματα όπως αποκαλούνται κάποιες φορές λόγω της όψης τους είναι οι μεγάλες ή μικρές βλάβες του δέρματος που παρατηρούνται από τη γέννηση ή λίγο μετά από αυτή. Πρόκειται για καλοήθεις όγκους των αγγειακών στοιχείων του δέρματος και αποτελούνται από διευρυμένα και αυξημένα σε αριθμό αγγεία. Τα «φραουλοειδή» αιμαγγειώματα επιβάλλεται να αντιμετωπίζονται άμεσα, κατά τους πρώτους μήνες της ζωής, ιδιαίτερα όταν παρεμποδίζονται φυσιολογικές λειτουργίες του οργανισμού (π.χ. η όραση ή/και η αναπνοή) ή όταν δημιουργούνται επιπλοκές, όπως εξέλκωση, επιμόλυνση ή/και αιμορραγία και όταν είναι σε αισθητικά σπουδαία περιοχή, όπως το πρόσωπο.
Ακόμα και σε περιπτώσεις όπου δεν συντρέχει κάποιος ιατρικά σημαντικός λόγος για την άμεση αντιμετώπιση της αγγειακής βλάβης, τόσο τα αιμαγγειώματα όσο και οι τριχοειδικές δυσπλασίες είναι ενοχλητικά από αισθητικής άποψης, καθώς στην πλειοψηφία τους παρουσιάζονται σε εμφανή σημεία του προσώπου. Παράλληλα είναι πιθανό να ευθύνονται και για άλλα προβλήματα, κυρίως ψυχολογικά, λόγω της αντιαισθητικής εικόνας που παρουσιάζουν.
Τα ίδια τα παιδιά γίνονται επανειλημμένα στόχος σχολίων από τους συνομηλίκους τους, οι δε γονείς προσβάλλονται και νιώθουν μειονεκτικά απέναντι στους άλλους. Αυτό μπορεί να επηρεάσει τις διαπροσωπικές και κοινωνικές σχέσεις του παιδιού με την είσοδό του στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Σε κάποιες χώρες του εξωτερικού, όπως η Μεγάλη Βρετανία, αλλά και στις Ηνωμένες Πολιτείες έχουν συσταθεί οργανώσεις και σύλλογοι, μέλη των οποίων είναι άτομα με τριχοειδικές δυσπλασίες και αιμαγγειώματα.
Κάτι άλλο που παρατηρείται πολύ συχνά είναι η λανθασμένη διάγνωση της αγγειακής δυσπλασίας ή, με απλούστερα λόγια, η διάγνωση τριχοειδικής δυσπλασίας ενώ πρόκειται για αληθές αιμαγγείωμα ή το αντίστροφο. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να ακολουθείται λανθασμένη μέθοδος για την αντιμετώπιση της βλάβης, χωρίς να είναι αποτελεσματική. Η εξαφάνιση των τριχοειδικών δυσπλασιών και των αληθών αιμαγγειωμάτων είναι, λοιπόν, εκτός από κοινωνικά επιβεβλημένη και ιατρικώς αναγκαία.
Ιδιαίτερα όσον αφορά τις τριχοειδικές δυσπλασίες, σύμφωνα με τη διεθνή βιβλιογραφία ο χρυσός κανόνας για την αντιμετώπισή τους είναι τα παλμικά laser χρωστικής (PDL) ευρύτερου παλμού, καθώς οι εν λόγω δερματικές βλάβες όχι μόνο δεν υποχωρούν με την πάροδο του χρόνου, αλλά αντίθετα διευρύνονται, αποκτούν μια βαθυχρωματική όψη, εμφανίζουν επιφανειακά ογκίδια και προκαλούν υπεροψία των γύρω ιστών. Η δράση των παλμικών laser χρωστικής βασίζεται στη θεωρία της επιλεκτικής φωτοθερμόλυσης. Στόχος της θεραπείας των τριχοειδικών δυσπλασιών (PWS) με το παλμικό laser χρωστικής είναι η επιλεκτική απορρόφηση του εφαρμοζόμενου μήκους κύματος του laser από τον ιστό του δέρματος και η ικανοποιητική διείσδυσή του με αρκετή ενέργεια, ώστε να καταστρέφονται τα αγγεία που παρουσιάζουν το πρόβλημα χωρίς να επηρεάζονται οι γύρω υγιείς ιστοί.
Για τη θεραπεία των επιφανειακών αληθών αιμαγγειωμάτων το βέλτιστο αποτέλεσμα μπορεί να επιτευχθεί με συνδυασμό χορήγησης ενός φαρμάκου που ονομάζεται προπρανολόλη και εφαρμογή του παλμικού laser χρωστικής ευρύτερου παλμού. Με τη συγκεκριμένη συσκευή laser επιτυγχάνονται εξαιρετικά αποτελέσματα λόγω της καταστροφής των διευρυμένων αγγείων. Ουσιαστικά, ο συνδυασμός των δύο αυτών θεραπευτικών παρεμβάσεων σε περιστατικά όπου ενδείκνυται επιφέρει πιο σύντομη και πληρέστερη υποχώρηση των εκ γενετής αληθών αιμαγγειωμάτων. Παράλληλα μειώνεται η συνολική δόση προπρανολόλης που χορηγείται, το οποίο είναι επίσης σημαντικός παράγοντας.
Συμπερασματικά θα μπορούσαμε να πούμε ότι η έγκαιρη θεραπεία με χρήση του παλμικού laser χρωστικής, η οποία εφαρμόζεται εδώ και δεκαπέντε χρόνια στην Ελλάδα από τον εξειδικευμένο δερματολόγο Χριστόφορο Τζερμιά, παρέχει τη δυνατότητα θεραπείας ακόμα και σε νεογνά μόλις δυο εβδομάδων χωρίς να αφήνει ίχνος ουλής ή άλλου σημαδιού. Ουσιαστικά με την όσο το δυνατόν πιο πρώιμη έναρξη της θεραπευτικής παρέμβασης είναι δυνατός ο περιορισμός των κινδύνων και η πρόληψη ενδεχόμενων επιπλοκών σχετικών με την ανάπτυξη της αγγειακής βλάβης. Παράλληλα προσφέρεται ψυχολογική ανακούφιση στους παιδιατρικούς ασθενείς και τους γονείς τους κατά τη διάρκεια των πρώτων χρόνων της ζωής τους και τα ποσοστά επιτυχίας είναι υψηλότερα.